GOLGE

Ucu bucağı olmayan bir sonsuzluk duygusunun içinde sadece kendi gölgeme bakıyorum. Somut bir intihar yöntemindense gözlerin içindeki acıyı en derinden hissetmenin yavaş ölümünü tercih edeceğimi söylediğim herkesle güzel bir tebessüm paylaşacağım. Dünyanın neresindeyim, kiminleyim? Soruların hüznünü biliyorum, cevapları bir mimik çukurunun içinde tek bir nefesle alınmayı bekliyor. Yalnızlık duygusunu yüceltiyorum, öyle ki zamanda sınırlamadan, kimseye hapsetmeden o duyguyu en değerli parçam yapıyorum çirkinliğimin. En sevdiğim yeri oluyor kimseyle paylaşmadığım kirliliğimin. Herkes en temiz yönlerini sergilerken, ben en kirli yalnızlığımla bir mutluluk kazanıyorum kendi payıma. İnsanlara bakmadan, kimsenin ruhuna değmeden geçip gidilmeyeceğini biliyorum ve bunun yorgunluğuyla başa çıkamıyorum. Canımın yanmasını engellemiyorum. Bu dünyada beni canlı tutan tek duygunun acı çekmek olduğunu biliyorum çünkü. Hakkını verdiğim tek his, sonunu görmeyeceğimi bildiğim halde hızla koşabildiğim, derinine girebildiğim tek duygu acı. Tırnak diplerimden burnumun ucuna kadar sızlatıp her dokuyu hissettiren şey duygu. Beni düzeltmeyen, eğip bükmeyen ve dahası kırmayan, bir balçık gibi yoğunlaştırıp bana toprağın en değerli parçalarını katan bir rüzgar acı. Bu dünyayı sadece acıyla sevebiliyorum, sadece acıyla güzel bakabiliyorum,,